Przewlekły stres wymieniamy zarówno jako przyczyna powstawania zaburzeń gospodarki glukozowoinsulinowej, jak i element, który może pogorszyć jej stan w istniejącym już zaburzeniu insulinooporności tkanek.

Wszelkie zaburzenia snu przyczyniają się do rozwoju insulinooporności oraz nasilają jej stan.

Ładunek glikemiczny bierze  pod uwagę zarówno indeks glikemiczny, jak i ilość węglowodanów zjadanych w danym posiłku a także jego kompozycję (dodatek innych składników). 

Indeks glikemiczny oznacza reakcję organizmu na spożyty posiłek, dokładniej tempo wchłaniania glukozy z posiłku, a co za tym idzie wyrzut glukozy do krwioobiegu. 

Temat aktywności ruchowej w insulinooporności budzi wiele kontrowersji. Jaki więc wysiłek jest odpowiedni dla osób z IO? 

Insulinoopornością określa się zaburzenie homeostazy glukozy, polegające na zmniejszeniu wrażliwości tkanek organizmu na insulinę, pomimo występowania prawidłowego lub podwyższonego stężenia insuliny w surowicy krwi.